Kömürle birlikte umut da taşıyan demiryolu bulundu

Demiryolu bir ulaşım ağı olarak bulunduğu bölgeyi diğerlerine yakınlaştırır, kültürel ve ticari bir köprü kurar. Ama seneler sonra derin araştırmalar ışığında bulunan bu demiryolunun başka bir misyonu daha var. Hüseyin Irmak kitapta yayınlanan yazısında okurları 1914-1916 yıllarına doğru gezintiye çıkartan kitabı şöyle tanıtıyor: “Kağıthane… Demiryolu” kitabının hazırlanmasında önde gelen isim Prof. Dr. Emre Dölen kitabın temelidir. Denilebilir. Bu hattın fotoğraflarını 1916’da çeken Mukadder Dölen o günlerde bilmeden 1999’da yapılacak olan kitabın da temelini atmış oldu. Emre Bey için de 83 yıl sonra dedesinin izinden giderek onun varlığını yıllar sonra bir kere daha hissetmek ve onu tekrar yaşatmaktı; bu kitabın anlamı… Belki de yapılan hizmetlerin bir gün kadrinin bilinebilmesinin ancak aile albümleri dahil geçmişimize sahip çıkarak, koruyarak ve salkıyarak mümkün olabileceğinin mesajını vermek istiyordu gelecek kuşaklara…

Kitabın hazırlık sürecinde, demiryolu hakkında o günleri bilen yaşlılardan bilgi almak ve yıllar sonra aynı yerlerde bir keşif yapmak üzere çıkılan bir gezide ıssız ormanın içindeki hat takip edilerek atılan her adımda eminim ki aklında dedesinin çektiği fotoğraf kareleri, onunla birlikte yürüyordu… Kitabın hazırlanmasında emeği geçen diğer kişi Mert Sandalcı olmuştur. Mert Bey, kendi deyişiyle bize çocukluğunun özleme dönüşen hayallerini aktarmıştır. Ancak özlemini elindeki belgelerle birleştirdiğinde, bizde de geçmişi ve geleceği bir arada yaşayabileceğimiz böylesi bir güzergahta ilerleyebilme arzusunu uyandırmış ve bu hattın gerçekleşmesinin sağlanabileceğini göstermiştir.

Bu kitabın hazırlanması için birlikte çaba gösteren dört kişinin de en önemli beklentileri hattın bir şekilde yeniden canlandırılabilmesi; Ağaçlı ve Çiftalan’dan yola çıkan Kemerburgaz, Ayazağa üzerinden Kağıthane’ye kömür ve asker taşıyan trenlerin, günümüzde insanların piknik yerlerine ve denize taşıması, eski haliyle ortaya çıkacak bu nostaljik demiryolunun değerlendirilmesi, orman içindeki sadece kendi sesiyle ve çocuk cıvıltılarıyla ilerleyecek böylesi turistlik bir trenin yapımına öncülük ederek, Türkiye’de belki de bir ilk’in gerçekleşmesini sağlamaktadır.

Sa’d-abad’ın yeniden mesire alanı olarak tarihi özelliklerine uygun düzenlenmesinin yapıldığı ve eskiden olduğu gibi buralara Haliç’ten kayıklarla, vapurlarla insanların geleceği günlerin yaklaştığı düşünülürse, Sa’d-abad mesiresi’nden başlayıp Karadeniz’e çıkan bu eski-yeni demiryoluna ilginin büyük olacağına, hatta orman içine özel turların dahi düzenlenebileceğine inanıyoruz. Bu güzergahta bulunan köylerin ulaşımına bir de demiryolunun eklenmesi ise sanıyoruz ki; şehir trafiğini rahatlatıcı bir etki yapacaktır. Ve en önemlisi, inanıyoruz ki; bu bağlamda bütün yapılanlar ve yapılacaklar insanların güzel şeyler yaşamalarına ve geçmişten geleceğe uzanan bir köprü kurmalarına yardımcı olacaktır."

Kitabın ön sözünde de belirtildiği gibi bir çok insanın bir araya gelerek tekrar gün yüzüne çıkardığı demiryoluna ait son kalan taşlar ve raylar Kağıthane Belediyesi'nin bahçesinde korumaya alınarak sergileniyor.

Kilometre taşlarının ormanlık bölgede hava şartlarına yenilerek kaybolmasının böylece önüne geçilmiş durumda.

Bugün, belirli aralıklarla Kağıthane Belediyesi Basın Danışmanı ve kitabın ortaya çıkmasını sağlayan araştırmacı yazar Hüseyin Irmak liderliğinde demiryolunun izlerinin arandığı grup gezileri düzenleniyor.

Yoğun ilgi ile izlenen geziler önce kalıntıların bulunduğu belediye binasının bahçesinde başlıyor.

Buradan sonra demiryolunun geçtiği alanlara araçlarla gidilerek, büyük bir bölümü yürünerek güzergah ve kalan izler takip ediliyor.