Esnaflık geleneği ilk önce loncalarda doğdu

Osmanlı döneminde faaliyet gösteren esnaf ve sanatkarların yaptıkları işi denetleyen, gelir ve giderini hesaplayan, o meslek grubunda çalışanları derecelendiren ve kuralları koyan kurum loncalar oldu.
Esnaflık geleneği ilk önce loncalarda doğdu

Loncalar yüklendikleri misyon gereği zamanla sadece esnaf örgütü olmaktan çıkıp, sosyal olarak da toplumda söz sahibi bir yapıya dönüşerek esnaf geleneğini oluşturdular.


LONCALAR ESNAFIN SORUNLARIN KONUŞULDUĞU YERDİ

Çeşitli kaynaklardan alınan bilgilere göre esnafların tepe örgütü olan loncalar 11'inci yüzyıldan sonra dergah ve zaviyeler gibi açılmaya başladı. Esnafın ihtiyaçları ve sorunları görüşmek için bir araya gelinen yerin adıydı. Kethüda veya yiğitbaşının riyasetinde loncada toplanan esnaf ihtiyarları, esnaf arasındaki anlaşmazlıkları konusunda devreye girerlerdi.

SİFTAH YAPMAYAN KOMŞUSU VARKEN İKİNCİ SATIŞI YAPMAYAN ESNAF

Bir esnaf eğer o gün siftah yapmış ve karşısındaki esnaf daha hiç para kazanmadıysa, dükkanına gelen ikinci müşteriye karşı dükkana göndererek onun da siftah yapmasını sağlardı. Geçmişte esnaflık para kazanmayı ön amaç olarak ortaya koymaz, hakça bölüşmeyi daha üstün tutardı.

Loncalar bir de sosyal hizmet görürdü.


BUGÜNÜN YARDIM SANDIĞI: TAAVÜN SANDIĞI

Eskiden her esnafın bir "taavün sandığı" vardı. Esnaf bağışları ile biriken para ihtiyacı olana, işini genişletmek isteyenlere ödünç olarak verildi.

Bunun dışında mevlut ve mukabele okutmak, dini günlerde zerde, pilav pişirilerek esnafa dağıtılmak gibi hizmetlere hali vakti müsait olmayanlara, felakete uğrayanlara, hastalara ve vefat edenlerin cenaze masraflarına yardım işlerine harcamakta idi.

YARDIMLAŞMAK KADAR BİRLİKTE EĞLENMEK DE VAR

Esnaf eskiden umumi ziyafetler, kır eğlenceleri, çırak çıkartma merasimi yaparlardı.

Eski esnafta doğruluk, kanaat, ustalara ve loncadaki ihtiyarlara uymak ve sanat sırlarını saklamak önemliydi.